Mutlu doğdum mutsuz yaşadım ben çocukluğumu
Yetimim kimsesizim diye kimler kesmedi ki yolumu
Her gelen kenara itti, hor gördüler umudumu
Şefkatle sevecek birini bulamadım Dünyamda.
Yaradanım dertli yaratmış, tadamadım mutluluğu
Çocuklar oyunlar oynarken ben işte alırdım soluğu
Yorgun argın uyurken döşek yapardım yolluğu
Şefkatle sevecek birini bulamadım Dünyamda.
Yamalıklı elbiseler olmuştu benim bayramlıklarım
Boya sandığımın fırçalarıydı oyuncaklarım
Babam sorulunca kızarırdı yanaklarım
Şefkatle sevecek birini bulamadım Dünyamda.
Gülmeyi, sevinmeyi bilmiyordu o çocuk yüzüm
Suçum neydi beni yetim bıraktı ölüm
Babalarıyla gezen çocuklarda kaldı hep gözüm
Şefkatle sevecek birini bulamadım Dünyamda.
Perişanlığın adı ben oldum, aç kaldım susuz kaldım
Gün oldu sokakta bulduğumu suya katık yaptım
Olmadı, yetmedi param çeyrek ekmek ancak aldım
Şefkatle sevecek birini bulamadım Dünyamda.
Bazen ezdiler, vurdular, kırdılar kolumu kanadımı
Gece olunca sessiz ağladım, taviz vermedim gururumdan
Dualar ettim Allah’ıma bir elde okşasın benim başımı
Şefkatle sevecek birini bulamadım Dünyamda.
Mehmet DUMAN
Yıl: 1985
Dünyadan göç etmiş bütün babalara rahmet, yaşayan babalara sağlık ve afiyetler diliyorum.
